AC Cobra 427
Όποιος γνωρίζει την AC Cobra 427, μπορεί να την αναγνωρίσει από… «χιλιόμετρα μακριά».
Όποιος δεν τη γνωρίζει, τότε είναι τυχερός γιατί πρόκειται να δει (και να μάθει κάποια πραγματάκια για) ένα κλασικό αυτοκίνητο που από εδώ και πέρα θα το… αναγνωρίζει από «χιλιόμετρα μακριά»!
Εν αρχή ην το… Ace.
Θα έπρεπε να μπορούμε να γράψουμε για «το μοναδικό σχήμα του» ή για την «ξεχωριστή σιλουέτα του», αλλά στην πραγματικότητα μοιάζει (και είναι) ένα AC Ace Bristol που έχει πάρει… αναβολικά (και το λατρεύουμε)!
Η θρυλική AC Cobra είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της βρετανικής εταιρείας AC Cars και του Carroll Shelby, ενός οδηγού αγώνων (και όχι μόνο), από το Τέξας των Η.Π.Α.
Η σκέψη ήταν… απλή!
Παίρνουμε ένα οπτικά υπέροχο αμάξωμα που έχει γίνει αγαπητό στο αμερικανικό κοινό, του «φοράμε» τους κτηνώδεις V8 κινητήρες της Ford Αμερικής και έχουμε ως αποτέλεσμα ένα πανέμορφο, αρκετά γρήγορο, εντυπωσιακό και ξεχωριστό αυτοκίνητο.
Η αρχή έγινε με τους κινητήρες 4.2 και 4.7 λίτρων που φορούσε και η Mustang (άλλος ένας θρύλος της αυτοκίνησης).
Η «γέννηση» της 427 (γνωστή και ως Mark III)
Στην πορεία όμως, ο Shelby, γνωστός για την ικανότητά του να φτάνει στα άκρα, προσπάθησε (και κατάφερε) να χωρέσει έναν κινητήρα Ford 7 λίτρων στο καπό της Cobra και προσπάθησε να κερδίσει το Le Mans, πράγμα που αποτελούσε και ένα από τα όνειρά του. Δυστυχώς το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν ήταν αρκετά γρήγορο για να κερδίσει έναν τέτοιο αγώνα και να βοηθήσει τον Αμερικανό να πραγματοποιήσει μία από τις φιλοδοξίες του. (Ας μην μπερδεύουμε την 427 με τις νικηφόρες Cobra Le Mans του 1963).
Παραδόξως δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά ούτε στον τομέα των πωλήσεων, αφού δεν βρήκε την ανταπόκριση που ήλπιζε ο Shelby, από το καταναλωτικό κοινό. Παρόλα αυτά σήμερα, η έκδοση με τον 7λιτρο κινητήρα θεωρείται μία από τις πιο δυναμικές και ρομαντικές εκδόσεις, ενώ οι φίλοι των κλασικών αυτοκινήτων την έχουν κατατάξει πολύ ψηλά στο αυτοκινητιστικό πάνθεον.
Η έκδοση με την κωδική ονομασία GTM 777F μπορεί να μην ήταν αρκετά γρήγορη για να κερδίσει στο Le Mans (άλλωστε για να κερδίσει μια ομάδα έναν τέτοιο αγώνα, δεν χρειάζεται απλά και μόνο ένα γρήγορο αυτοκίνητο), αλλά ήταν όσο γρήγορη χρειαζόταν προκειμένου να κατακτήσει το ρεκόρ επιτάχυνσης από τα 0 στα 100 χλμ ανά ώρα, όσον αφορά τα αυτοκίνητα παραγωγής.
Έτσι το 1967 ο βρετανός δημοσιογράφος John Bolster κατάφερε να «κάνει» τα 0-60 μίλια ανά ώρα (ή 0-96 Km/h) στον απίστευτο, για την εποχή, χρόνο των 4.2 δευτερολέπτων! Η τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου άγγιξε τα 265 km/h (165 mph).
Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά
Το αμάξωμα ήταν χειροποίητο και κατασκευαζόταν από φύλλα αλουμινίου που προσαρμοζόντουσαν πάνω σε ένα σωληνωτό χαλύβδινο πλαίσιο. Ο συνδυασμός απεδείχθη ιδιαίτερα ελαφρύς αλλά και ισχυρός. Το πλαίσιο της 427 ήταν τρεις φορές πιο ισχυρό από αυτό της «μικρής αδελφής» 289. Σχεδιάστηκε σε υπολογιστές (πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο εκείνη την εποχή) και δόθηκε μεγάλη προσοχή ώστε να διαθέτει χαρακτηριστικά αντιβύθισης και μειωμένης στρέβλωσης.
Η 427 ακόμα και σταματημένη, φαίνεται σαν να… κινείται. Το λιτό σχήμα του Ace μοιάζει να έχει κάνει συστηματική προπόνηση σε γυμναστήριο. Το αποτέλεσμα είναι η Cobra να διαθέτει υπέροχες καμπύλες. Ειδικά στα φτερά πάνω από τους τροχούς, οι καμπύλες γίνονται ακόμα πιο έντονες σε μια προσπάθεια να υπάρξει αρκετός χώρος ώστε να πάρουν τη θέση τους οι τροχοί.
Αρχικά οι τροχοί ήταν “pin-drive” από κράμα μαγνησίου κατασκευασμένοι από την Halibrand, αλλά στη συνέχεια, κυρίως λόγω της μειωμένης παραγωγικής ικανότητας της εταιρείας που προμήθευε τους τροχούς, η Cobra απέκτησε τροχούς της Starburst σχεδιασμένους από έναν υπάλληλο του Shelby, τον Pete Brock. Τα ελαστικά ήταν 7 ½ in και καθ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής της, η Cobra φορούσε μόνο Goodyear, αφού ο Shelby ήταν επί πολλά χρόνια dealer της εταιρείας.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό σημείο της AC Cobra 427 είναι τα πλαϊνά «βράγχια». Στα μπροστά φτερά μεταξύ των θυρών και των θόλων των τροχών, υπάρχουν γρίλιες που παίζουν το ρόλο των αεραγωγών προκειμένου οι θηριώδεις κινητήρες αλλά και τα φρένα (η Cobra διέθετε τέσσερα δισκόφρενα) να έχουν επαρκή ψύξη.
Η προσπάθεια να κρατηθεί το βάρος χαμηλά είναι εμφανής. Ακόμα και οι προφυλακτήρες κατασκευάστηκαν με γνώμονα τη μείωση του βάρους. Στο πίσω μέρος ο προφυλακτήρας είναι κατασκευασμένος από χρωμιωμένο σωλήνα ο οποίος δημιουργεί ένα μακρόστενο σχήμα αφήνοντας στη μέση κενό. Ο προφυλακτήρας μπροστά είναι κατασκευασμένος από το ίδιο υλικό και ακολουθεί περιμετρικά το άνοιγμα για την εισαγωγή του αέρα. Σήμερα αυτά τα σχέδια θεωρούνται κομψοτεχνήματα και επέχουν θέση έργων τέχνης στη συνείδηση των φίλων του κλασικού αυτοκινήτου ανά την υφήλιο.
Ακόμα και το πλαίσιο του εμπρόσθιου παρμπρίζ ήταν χειροποίητο και είχε υποστεί ειδική επεξεργασία προκειμένου το χρώμιο να όχι μόνο να γυαλίζει, αλλά να είναι και ανθεκτικό στο χρόνο.
Στα μοντέλα παραγωγής οι εξατμίσεις έβγαιναν στις δύο άκρες του πίσω μέρους. Τα αγωνιστικά μοντέλα έβγαζαν τις εξατμίσεις στα πλάγια και είχαν βελτιωμένη απόδοση και απολαυστικότερο ήχο. Φυσικά, σήμερα, η πλειονότητα των Cobra είτε πρόκειται για αγωνιστικές εκδόσεις, είτε για εκδόσεις παραγωγής, έχουν τις εξατμίσεις στα πλάγια και γίνονται αντιληπτές από… πολύ-πολύ μακριά!
Το εσωτερικό ήταν καθαρά… βρετανικό και σχεδόν πανομοιότυπο με αυτό του AC Ace. Το τιμόνι ήταν τριάκτινο και διέθετε ξύλινη στεφάνη.
Η «καρδιά» της Cobra
Ο κινητήρας της 427 ήταν χωρητικότητας 7 λίτρων και είχε «προϋπηρεσία» στους αγώνες NASCAR (National Association of Stock Car Automobile Racing). Αυτό σήμαινε πως άντεχε να κινείται σε αγωνιστικούς ρυθμούς για πολλές ώρες, πράγμα απαραίτητο όσον αφορά την προσπάθεια που έκανε ο Shelby να κερδίσει τις 24 ώρες του Le Mans, αλλά και να μπορεί να αντέξει αγωνιστικούς και ημιαγωνιστικούς ρυθμούς. Οι εκδόσεις παραγωγής (δρόμου) απέδιδαν από 300 έως 427 bhp. Η ψύξη (πέρα φυσικά από τους… αεραγωγούς) γινόταν από ψυγείο που διέθετε δύο ηλεκτρικούς ανεμιστήρες. Το φίλτρο αέρα ήταν πραγματικά τεράστιο και από κάτω βρισκόντουσαν δύο “four-barrel” καρμπυρατέρ.
Η μετάδοση γινόταν από ένα τεσσάρι σασμάν «συγχρονιζέ» και βασικά ήταν το ίδιο σύστημα που είχε και η «μικρή» 289. Παραδόξως δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα να διαχειριστεί την κτηνώδη δύναμη των 425 bhp στις 6.000 rpm και την… «ατελείωτη» ροπή.
Οι κινητήρες των αγωνιστικών και ημιαγωνιστικών εκδόσεων, εύκολα έφταναν ή και ξεπερνούσαν τους 500 bhp.
Επίλογος
Η παραγωγή της AC Cobra 427 διήρκησε από το 1965 έως το 1968 και σταμάτησε στα 316 αυτοκίνητα. Παρά τη σχετικά περιορισμένη παραγωγή, το αυτοκίνητο έγινε θρύλος και όποιος έχει την τύχη να δει και να… ακούσει μία 427 από κοντά, καταλαβαίνει πως πρόκειται για ένα αυτοκινητιστικό αριστούργημα.
Είχαμε την τύχη να δούμε, να ακούσουμε, (αλλά δυστυχώς όχι και να… οδηγήσουμε) μία 427 πριν από αρκετά χρόνια έξω από ένα κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Η σύντομη «επαφή» μαζί της μας επιβεβαίωσε τους λόγους που μας κάνουν νοσταλγούς των κλασικών αυτοκινήτων.
Φυσικά, μπορεί «επισήμως» η παραγωγή της Mark III να σταμάτησε το 1968 στα 316 αντίτυπα, αλλά από τότε έχουν κυκλοφορήσει (άγνωστο ακριβώς πόσα) επιπλέον αυτοκίνητα replicas, με πολλές διαφοροποιήσεις σε κινητήρες, μετάδοση, εξοπλισμό και επιδόσεις. Ακόμα και αυτοί οι «νόθοι απόγονοι» της σχέσης του Carroll και της Cobra, είναι εντυπωσιακοί και έδωσαν τη δυνατότητα σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων να αποκτήσουν ένα πανέμορφο όχημα και σε ακόμα περισσότερους να μπορούν να το θαυμάζουν ιδίοις όμμασι.
Για εμάς εδώ, στο Nostalgear.gr, η AC Cobra 427 είναι ένα ονειρικό αυτοκίνητο που μόνο ένας ιδιαίτερος άνθρωπος όπως ο Carroll Shelby θα μπορούσε να φέρει στην παραγωγή.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως μπορεί ο Carroll Shelby να δημιούργησε την AC Cobra 427, αλλά εκείνη του το ανταπέδωσε τοποθετώντας τον στο πάνθεον των «μεγάλων» της αυτοκίνησης.
